ඒ ඇස්වල කිසිම වෛරයක් තිබ්බේ නෑ | දිනමිණ

ඒ ඇස්වල කිසිම වෛරයක් තිබ්බේ නෑ

සිසීලියා නගරය මැද්දෙන් යුද ගිනි දැල් ප්‍රීතියෙන් ඉහළ නඟිමින් තිබුනා. මිනිස්සු නගරය මැද්දට එකතුවෙලා මුසොලොනීට ප්‍රීතීඝෝෂා කරන්න පටන් ගත්තා. මිනිස්සුන්ට ඕනෑ යුද්ධය. මුසොලොනී නාසීන් එක්ක එකතුවෙලා උන්ට විරුද්ධ ඔක්කොටම එරෙහිව යුද්ධය ප්‍රකාශ කරලා. මිනිස්සුන්ට ඕනී යුද්ධය . මිනිස්සු ප්‍රීතියෙන් කෑ ගහනවා.

"මුසොලොනීට ජයවේවා ! ඉතාලියට ජයවේවා! "

ඒ නපුරු රාක්ෂයෝ අරක්ගත්ත පාප අඩවියේ මුහුදට යාබදව තිබ්බ මහ මූසල පාරේ මගේ අහිංසකාවිය, මගේ ප්‍රේමයේ අයිතිකාරිය , මගේ ආදර මලීනා හිමින් සැරේ ඇවිදගන යනවා. ඉරිසියාවෙන් පුපුරු ගහන ගෑනුන්ගේ ඇස්වලින් මලීනාගේ ඇස් පුච්චලා දැම්මා. ආශාවෙන් උමතුවෙච්ච පිරිමින්ගේ ඇස් මලීනාගේ ඇඟ හැමතැනකම එල්ලුණා.

අනේ මගේ සුන්දර මලීනා... මං කොයිතරම් ආදරෙයිද ඔයාට. මං ඇත්තටම ආදරෙයි ඔයාට. ඒත් මට ඕනී ඔයාව සිපගන්න. ඔයාගේ ශරීරයේ හැම තැනක්ම උමතුවෙන් සිපගන්න. මං ඉන්නේ උමතු වෙලා. ඒත් මං ඔයාට ආදරෙයි. මං මේ නගරේ ඉන්න අනිත් පිරිමි වගේ නෙවෙයි. මං ඔයාට ඇත්තටම ආදරෙයි. යුද්ධයට ගියපු ඔයාගේ මහත්තයට පස්සේ මේ ලෝකේ ඔයාට ඉන්නේ මං විතරයි......

දවසක් පිරිමි ආශාවෙන් බලා‍ෙගන හිටපු ඒ නපුරු ආරංචිය නගරය හැමතැනකම පියාඹලා ගියා.

‘මලීනාගේ මිනිහා මැරිලා’

ගැහැනු තමන්ගේ පිරිමි දිහා සැකයෙනුත් භීතියෙනුත් බලාගන හිටියා. මේ අතර පිරිමි මලීනාගෙ සුන්දරත්වය ගැන හීන මැව්වා. සියල්ල වෙනස් වෙන්න ගියේ එකම එක හැන්දෑවක් විතරයි. ගොම්මන් වෙලාවක මලීනාගේ ගෙදරට ගියපු හමුදා නිලධරයෙක් නිසා මලීනා අල්තාරය ඉස්සරහට කැඳෙව්වා. ගැහැනු බලා‍ෙගන හිටියා මේ පව්කාරියට ගල් ගහන්න. ඒත් පිරිමි මලීනාගේ නාමය පවිත්‍ර කරන්න දිවි හිමියෙන් කැපවෙලා හිටියා. ඒ එකම එක හිලව්වකට . මලීනාගේ සුන්දර ශරීරය උන් ගාස්තුව වෙනුවෙන් ඉල්ලා හිටියා.....

සිසීලියාවට බෝම්බ වරුසාවල් වැටෙනකොට මලීනාගේ තාත්තා ස්වර්ගස්ථ වුණා. අහෝ අසරණ මලීනා. මලීනාට බඩගින්න වෙනුවෙන් තමන්ගේ ශරීරය උගස් තියන්න සිද්ද වුණා. මං ඒ හැමදෙයක් දිහාම වේදනාවෙන් බලාගන හිටියා. යුද්ධය එනකොට හිටපු නැති දෙවියෝ මලීනා වෙනුවෙන් එන්නේ නෑ කියලා මං දැනගත්තා. පාන් රාත්තලකට පිරිමි ඇවිත් මලීනාට ළං වුණා. ඒ වෙනුවෙන් මලීනා ඉල්ලුවේ එකම එක දෙයයි.

‘හෙට එනකොට කන්න මොනවා හරි ගේන්න’

යුද්ධය ඉවර වුණා. මිත්‍ර හමුදාව සිසීලියාවට ආවා. එතකොටත් මිනිස්සු ප්‍රීතිඝෝෂා කරන්න පටන් ගත්තා. ඉරිසියාවෙන් ඇස් ගෙඩි ගින්දර වෙලා තිබ්බ ගෑනු මලීනාව නගරය මැද්දට ඇදගන ආවා. ඇගෙ රන්වන් කෙස් කලඹ උගුල්ලලා දැම්මා. ගෑනුන්ගේ පා පහරවල් වැදිලා රතුම රතුපාට ලේ නගරය මැද්දට හැලුනා. ගෑනු කේන්තියෙන් පහර දෙනකොට අඳුරේ පව්කරපු පිරිමින්ගේ ඇස් ඉබාගාතේ යන්න පටන් ගත්තා. මං කිසිම දෙයක් කරකියාගන්ට බැරුව බලාගන හිටියා....

එක රෑක ශුද්ධවන්තයන්ගේ භූමිය අත්හැරලා පව්කාරිය පලා ගියා. තුවාල වෙච්ච මගේ හදවතත් එක්ක මං දිවා රෑ හඬා වැටුණා. ටික දවසකට පස්සේ නිනෝ මලීනාගේ ප්‍රියාදරයා නගරයට ආවා. අප්‍රිකාවේ මුසොලොනී වෙනුවෙන් ඉතාලිය වෙනුවෙන් ඉංග්‍රීසින්ට විරුද්ධව සටන් කරපු වීරයා තමන්ගේ ආදරවන්තිය හොයාගන තමා උපන් භූමියට ආවා. ඒත් යුද්ධය ඉල්ලපු කිසි මිනිහෙක්ට නිනෝගේ වටිනාකමක් තිබ්බේ නෑ. යුද්ධය ඉවරයි. දේශප්‍රේමය ඉවරයි. ඒත් මලීනා මං ඔයාට ඇත්තටම ආදරෙයි. මං නිනෝට පාර පෙන්නුවා ඔයා ඉන්න දිශාවට. ඔයා වෙනුවෙන් මට කරන්න පුළුවන් එකම දේ ඒක විතරයි. ....

ඊට හරියටම අවුරුද්දකට පස්සේ මලීනයි නිනෝයි ආපහු නගරයට ආවා. ඒ දෙන්නා හරිම ආදරයෙන් අත්වැල් අල්ලගෙන ඇවිද්ගන ආවා. මැරිලා ඉපදිච්ච මිනිස්සු ඔයත් එක්ක හිනා වුණා. මං දැක්කා ඔයාගේ ඇස් දෙක තාමත් ආදරෙන් දිලිසෙනවා. ඒත් ඒවා වේදනාවෙන් ගැහුණා.

 

එහෙත්

  

 

 

නව අදහස දක්වන්න